Laat me beginnen met het ‘persoonlijke’ aspect: “Mezelf tonen als zelfverzekerde madame, die weet wat ze wil en waar ze naartoe gaat. Vol vertrouwen haar levenspad volgt en de beste versie van zichzelf wil zijn”.
Dat gaat meestal als volgend scenario:
Allereerst is er dat duivels stemmetje dat vanop je linkerschouder in je oor begint te fluisteren om je zelfvertrouwen te ondermijnen. Het gefluister probeer ik dan nog dapper te negeren. Dan wordt het stemmetje iets luider en begint het engelen stemmetje vanop mijn rechterschouder argumenten in mijn oor te fluisteren om mijn zelfvertrouwen weer wat op te krikken. Dan voel ik me weer wat sterker en kan ik me weer beter concentreren met het uitdragen van mijn talenten en mezelf in mijn kracht te laten zien.
Gelukkig!! Dank je beschermengel!
Dat loopt dan even allemaal weer terug goed, tot dat duivelse stemmetje in volume toeneemt en mijn engelen stemmetje zich laat verleiden tot een ‘conversatie’, die al snel via argument en tegenargument de vorm begint aan te nemen van een heuse veldslag en er een arsenaal aan slinkse redenaties en gemene trucks over en weer worden geschreeuwd.
Dan wordt het tijd om me letterlijk en figuurlijk te ‘vermannen’. Ik diep de ‘Yang’ energie, alle mannelijke strengheid en onverzettelijke kracht, die ik als Zonneteken én Ascendant in Kreeft bezit op en maak er onmiddellijk en resoluut een eind aan. Het alternatief is in m’n schulp kruipen, capituleren en me zo ongeschikt, onzeker en waardeloos voelen waardoor die stemmetjes weer een platform krijgen om hun strijd voort te zetten. En dat willen we niet, toch? Nee, dat spelletje spelen we niet meer mee! Of toch niet meer zoveel als vroeger…
Dan de Tarot promoten als een ‘bewustzijns-tool’, een hulp om te ontdekken vanuit welke energie je situaties, keuzes en relaties ‘ervaart’ en erop reageert, om ze desgewenst, te kunnen veranderen en het leven weer soepeler begint te verlopen. Niet als een grellig instrument des duivels dat door zwarte heksen wordt gebruikt om dood en verderf te zaaien onder de godvrezende burger.
Dat gaat vaak als volgend gesprek:
Informerende persoon: ‘Tarot? Ah, de kaarten, u bent een waarzegster en kan mijn toekomst voorspellen! Hmm, mja… het is toch wel een beetje griezelig om je toekomst te weten. Wat als er nu iets ergs gaat gebeuren? ‘
Ik: ‘Oh, maar dan ik u helemaal gerust stellen hoor! De toekomst voorspellen met de Tarot deed men in de middeleeuwen wel eens, maar vandaag de dag gebruiken we de kaarten daar niet meer voor.’
Informerend persoon: ‘Echt? Tja, waarvoor dienen die dingen dan eigenlijk?’
Ik: ‘Het werkt energetisch: ik kan u helpen uzelf bewust te worden vanuit welke energie, vanuit welke hoek u situaties in uw leven aanvoelt, hoe u over situaties denkt en hoe u vervolgens dan reageert. Soms hebben we wel eens het gevoel dat we steeds dezelfde obstakels tegenkomen, tegen dezelfde muur aanlopen, niet? Vanaf het moment dat we er ons bewust van worden en we wéten hoe dat komt, kunnen we er iets aan gaan doen hé?’
Informerend persoon: ‘ Ach, we hebben allemaal wel iets hé, da’s het leven zullen we maar zeggen!’
Ik: ‘Dat klopt! De vraag is alleen of u daar gelukkig mee bent? Als er een andere manier zou zijn om een situatie of een conflict op te lossen, door er anders tegenaan te kijken zodat u niet meer in die situaties zou verzeilen, zou u dat dan niet doen?’
Informerend persoon: ‘Hangt ervan af… als ik gelijk heb, heb ik gelijk hé! Dan moet de andere dat maar toegeven ook!’
Ik: ‘In mijn ervaring is het vaak een kwestie van evenwicht, geven en nemen… het gaat niet zozeer om een schuldige te zoeken, maar eerder om ons eigen aandeel te kunnen inschatten. Je kan niemand veranderen, dus dan kan je beter je energie gebruiken om jezelf beter te leren kennen, toch?
Informerend persoon: ‘Hmja… allez dan… leg maar eens een kaartje voor mij…’
Derde uitdaging: het accepteren dat wat ik doe een ‘waarde’ heeft en er van overtuigd zijn, geloven, dat het kan voorzien in mijn levensbehoefte als iedere andere job die ik al deed. Tarot readings leggen en versturen, Workshops plannen en geven, een FB-pagina onderhouden, een YouTube kanaal beheren, Dagboeken maken, Tea & Tarot organiseren, bloggen, naamkaartjes, flyers… het is meer dan een fulltime job, maar waarom voelt het zo niet aan? Mensen helpen, ondersteunen, begeleiden, ervaring delen, manieren aanbieden om het voor zichzelf gemakkelijker te maken… zou in een wereld waarin ik graag wil leven, gratis moeten zijn! Ja: ik lever ‘een dienst’ vertelt men mij, ik lever een ‘meerwaarde’ vertelt men mij, ik onderschat de waarde van het delen van mijn talent en ervaring, vertelt men mij,… Maar hoe bepaal je daar een prijs voor?
Toen ik besloot om de sprong te wagen, ging ik research doen naar een of andere manier om te kunnen berekenen wat de kosten/baten verhoudingen zouden zijn. Het was vrij eenvoudig om de kosten te berekenen, zelfs voor een alles behalve rekenwonder als ik. Maar gefundeerde prijzen vinden voor Tarot readings of Workshops is een ander paar mouwen! Van belachelijk hoog, naar onmogelijk laag in drie, vier klikken op google.
Na veel wikken en wegen begin ik me nu toch enigszins comfortabel te voelen met de beslissingen die ik op dat vlak nam. Het zal nog wel een tijdje wennen zijn om niet spontaan op een prijsaanvraag te reageren met: ‘ Och, het maakt niet zoveel uit, geef me maar wat je kan missen.’.
En dan… ontstaat er spontaan een idee om een standje te maken op de plaatselijke dorpsbraderij die 7 dagen later zou plaatsvinden vlak voor mijn deur! Maar wat ga ik doen? Hoe pak ik dat aan? Er is zo weinig tijd! Is dit wel het juiste publiek? Wat als ik ‘blokkeer’?
Wat zullen de buren zeggen? Er zijn zoveel variabele factoren! Enz…
Toch heb ik dit aanbod van het Universum met 2 handen aangepakt, en zoals de Dwaas van de klif gesprongen! Her resultaat was verbluffend! Ik was in mijn element, ik voelde me zo gezegend met de reacties van de passanten, kreeg zoveel positieve feedback! En als kers op de taart stond ik de volgende dag ineens in de krant, met een leuke foto en een bemoedigend stukje tekst erbij!!!
The Universe has my back!!
Dat proces, jezelf realiseren is zo herkenbaar beschreven. Van idee naar creatie, geloven in jezelf. En daar ook een prijs voor vragen.
Succes is toch iets waar iedereen van droomt, de weg ernaartoe is vol hobbels en valkuilen. En jij hebt die weg zo mooi beschreven.
Dank je wel!